Ανατροπή στην Ισπανία: Πρώτος ο Ραχόι, ψυχρολουσία για Podemos (3οι)
Απολογητικός ο Πάμπλο Ιγκλέσιας: Είχαμε υψηλούς στόχους, είναι απογοήτευση, θα εξετάσουμε τα αίτια - Με καταμετρημένο το 94,81% των ψήφων, το Λαϊκό Κόμμα συγκεντρώνει 32,93% και 137 έδρες, οι Σοσιαλιστές (PSOE) 22,79% και 85, οι Unidos Podemos 21,13% και 71 και οι Ciudadanos 12,94% και 32 έδρες
βρίσκονται οι Σοσιαλιστές και στην τρίτη οι Podemos.
Mε καταμετρημένο το 94,81% των ψήφων, το Λαϊκό Κόμμα συγκεντρώνει 32,93% και 137 έδρες, οι Σοσιαλιστές (PSOE) 22,79% και 85, οι Unidos Podemos 21,13% και 71 και οι Ciudadanos 12,94% και 32 έδρες. Για την αυτοδυναμία απαιτούνται 176 έδρες.
Όπως προκύπτει από την καταμέτρηση, κανένα κόμμα δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, όμως μπορεί να προκύψει κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στα δύο μεγάλα και ιστορικά κόμματα της Ισπανίας.
Το «φιάσκο» των exit polls
1. Λαϊκό Κόμμα (PP) 28,5% (117-121 έδρες)
2. Unidos Podemos 25,6% (91-95 έδρες)
3. Σοσιαλιστές (PSOE) 22% (81-85 έδρες)
4. Ciudadanos 11,8% (26-30 έδρες)
Το ποσοστό συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία ήταν -αναμενόμενα- χαμηλό και ανήλθε, σύμφωνα με την El Pais, στο 69,43%. Το ποσοστό συμμετοχής ούτως ή άλλως αναμενόταν χαμηλό, καθώς οι Ισπανοί βρίσκονται ήδη σε περίοδο διακοπών, ενώ εμφανίζουν και σημάδια κόπωσης από την παρατεταμένη πολιτική αβεβαιότητα του τελευταίου εξαμήνου.
Οι σημερινές εκλογές πραγματοποιήθηκαν υπό το φάσμα μιας επανάληψης του κυβερνητικού αδιεξόδου, το οποίο προκάλεσε ο τερματισμός του μακρού κύκλου του δικομματισμού, αλλά και υπό την προοπτική μίας κατακλυσμιαίας αλλαγής του πολιτικού χάρτη με την ανάδυση μίας πραγματικά αριστερής κυβέρνησης για πρώτη φορά στη μετα-Φράνκο εποχή.
Υπενθυμίζεται ότι, στις εκλογές της 20ής Δεκεμβρίου του 2015, το Λαϊκό Κόμμα με 28,72% είχε 123 βουλευτές, το Σοσιαλιστικό Κόμμα με 22,01% 90 βουλευτές, οι Podemos με 20,66% 69 βουλευτές και οι φιλελεύθεροι Ciudadanos με 13,93% 40 βουλευτές.
Οι πρώτες αντιδράσεις
Το τέταρτο κόμμα στις προηγούμενες εκλογές, οι κεντροδεξιοί Ciudadanos, παραμένουν τέταρτη δύναμη σε όλη τη χώρα, αλλά με σημαντικές απώλειες από τις προηγούμενες 40 έδρες, καθώς τα exit polls τους πιστώνουν με 26-30 έδρες.
Το κόμμα ήταν το πρώτο που αντέδρασε στις έρευνες, τονίζοντας πως αυτές δεν αντανακλούν τα πραγματικά στοιχεία της καταμέτρησης και εξέφρασε την απογοήτευσή του για τη μικρή προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες (που ήταν η μικρότερη στα εκλογικά χρονικά της ισπανικής δημοκρατίας).
Αναμένοντας και την αυξημένη καταμέτρηση και των επιστολικών ψήφων, που ήταν αυξημένες σε σχέση με την προηγούμενη αναμέτρηση, ο εκπρόσωπος των Ciudadanos, ο γενικός γραμματέας τους, Χουάν Μανουέλ Βιλιέγας, εξέφρασε την αισιοδοξία του πως μέσα στη διάρκεια της νύχτας, τα ποσοστά του κόμματος θα βελτιωθούν.
Το γεγονός όμως είναι πως τα στοιχεία αυτά φανερώνουν πως οι περισσότερο αναποφάσιστοι από τους ψηφοφόρους ήσαν εκείνοι των Ciudadanos, και ήσαν οι περισσότεροι ευεπίφοροι στο να ενστερνισθούν το φόβο που ενέπνευσε η άνοδος των Podemos, αλλά και να προσελκυθούν από την έκκληση της "χρήσιμης ψήφου" που τους απηύθυνε ο Ραχόι.
Η επόμενη μέρα
Η άνοδος του Λαϊκού Κόμματος μοιάζει να οφείλεται στο πειστικό δίλημμα για την «χρήσιμη ψήφο», που η προεκλογική εκστρατεία του κόμματος έθεσε ενώπιον των ψηφοφόρων, ιδίως στους αναποφάσιστους κι όσους είχαν ψηφίσει τους κεντρώους Ciudadanos, κατορθώνοντας να προσελκύσει πολλούς εξ αυτών.
Πράγματι, το κεντροδεξιό αυτό κόμμα παραμένει στην τέταρτη θέση, αλλά μακράν επίσης από τα προηγούμενα ποσοστά του, καθώς χάνει δέκα βουλευτές, συγκεντρώνοντας μόλις 30 έδρες. Με βάση αυτό το αποτέλεσμα καταβυθίζεται επίσης κι η φιλοδοξία του ηγέτη του Άλμπερτ Ριβέρα να καταστήσει το κόμμα ρυθμιστή των μετεκλογικών πολιτικών εξελίξεων.
Τα αποτελέσματα έφεραν όντως μία ανατροπή στον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ των Σοσιαλιστών( PSOE) και της συμμαχίας των Unidos Podemos. Μόνο που η ανατροπή τούτη αναφερόταν στην διάψευση των δημοσκοπήσεων που έφεραν την Αριστερή συμμαχία στη δεύτερη θέση και τους Σοσιαλιστές να κατακρημνίζονται και να έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη της στήριξης μίας κυβέρνησης των Podemos, ή την εξαφάνισή τους απότον εκλογικό χάρτη.
Μιλώντας στους δημοσιογράφους από την πλατεία της Ρέινα Σοφία στη Μαδρίτη, το alter ego του Ιγκλέσιας, Ινίγο Ερεχόν, δήλωσε πως εάν «τα αποτελέσματα εάν παραμείνουν έτσι όπως είναι δεν είναι καλά, γιατί επιβραδύνουν την αλλαγή που χρειάζεται η χώρα».
Το γεγονός παραμένει ότι το θρίλερ, που είχε ξεκινήσει τον Δεκέμβριο θα συνεχισθεί πάνω στο ίδιο σενάριο. Καθώς το ΡΡ, παρά την άνοδό του, δεν συγκεντρώνει αυτοδυναμία, η ανάγκη να σχηματισθεί κυβέρνηση συμμαχίας παραμένει αδήριτη. Η μακρά σειρά των εντολών σχηματισμού (και του συνεπακόλουθου αδιεξόδου στις διαβουλεύσεις) βρίσκεται προ των θυρών, καθώς κανένα από τα κόμματα δεν πρόκειται να κάνει πίσω από τις θέσεις στις οποίες έχει περιχαρακωθεί από την προηγούμενη φορά. Και η προοπτική μίας μεγάθυμης χειρονομίας των Podemos να προσφέρει γη και ύδωρ από τις θέσεις του στους Σοσιαλιστές είναι ισχνή -δεδομένου ότι το Psoe θα θελήσει να συμμετέχουν κι οι Ciudadanos- μοιάζει πάλι μακρινή.
Το ζήτημα είναι το πόσο νερό είναι διατεθειμένος να βάλει στο κρασί του ο Ιγκλέσιας -που άλλωστε είχε δηλώσει προεκλογικά ότι το κόμμα του εκπροσωπεί την «υγιή» Σοσιαλδημοκρατία, εκείνη των Μαρξ κι Ένγκελς προτού οι επίγονοί τους τους χαρακτηρίσουν «κομμουνιστές»!
Μπροστά στο αδιέξοδο πάντως υπάρχουν άλλες λύσεις. Ίσως η πρώτη, που προτείνει το ΡΡ, μία Μεγάλη Συμμαχία με τους Σοσιαλιστές, να μη φαίνεται δυνατή, γιατί κάτι τέτοιο θα ενείχε τον κίνδυνο το PSOE να γίνει ένα δεύτερο ΠΑΣΟΚ, αλλά η λύση της «αποχής» Σοσιαλιστών-Ciudadanos σε κρίσιμες ψηφοφορίες στη Βουλή, που θα κατέβαζε (και σημαντικά) το όριο της πλειοψηφίας για να περάσουν οι νόμοι, φαντάζει ένα πολύ πιθανό σενάριο.
ΒΙΝΤΕΟ-Βρετανία: Σοκαρισμένοι δηλώνουν τώρα οι ψηφοφόροι του Leave
Βέβαια, ο έκπληκτος ψηφοφόρος από το Μάντσεστερ δεν είναι ο μόνος που αντιλήφθηκε μόνο μετά το αποτέλεσμα ότι η ψήφος υπέρ του Leave ήταν καθοριστικής σημασίας.
Όπως αναφέρει η Λούιζα Κόμπτον του BBC2 πολλοί από τους ψηφοφόρους από το Μάντσεστερ, από τους οποίους πήρε συνέντευξη, ξύπνησαν και δεν πίστευαν ότι τελικά η Βρετανία ψήφισε υπέρ του Brexit.
«Με πολλούς ψηφοφόρους του Leave από το Μάντσεστερ για το BBCNews: Πολλοί από αυτούς μας είπαν ότι ξύπνησαν και σκέφτηκαν “τι έκανα;” Και δεν περίμεναν ότι η Βρετανία θα έφευγε», έγραψε η Κόμπτον στον προσωπικό της λογαριασμό στο Twitter.
Αντίστοιχες ήταν οι αντιδράσεις και άλλων μετανοημένων οπαδών του Brexit, καθώς μία ακόμα ψηφοφόρος υπέρ της αποχώρησης μιλώντας στο ITV News δήλωσε: «Είμαι απογοητευμένη από το αποτέλεσμα, παρότι ψήφισα υπέρ της εξόδου. Σήμερα το πρωί ξύπνησα και η πραγματικότητα με “χτύπησε”. Αν είχα την ευκαιρία να ξαναψηφίσω, θα ψήφιζα υπέρ της παραμονής».
Η ίδια γυναίκα σε νέες δηλώσεις της υποστήριξε για μία ακόμη φορά ότι ήταν απογοητευμένη από την έκβαση του δημοψηφίσματος, τονίζοντας ότι ανησυχεί για την εργασία της.
«Η πλειονότητα της οικογένειας, ακόμα και αν οι περισσότεροι από εμάς ψήφισαν υπέρ της αποχώρησης, το μετανιώνουμε σήμερα. Είπα στην αδελφή μου ότι ήλπιζα να υπήρχε η δυνατότητα να ψηφίσουμε και πάλι. Γιατί θα έκανα τόσα πολλά πράγματα διαφορετικά. Εγώ, η αδελφή μου και οι γονείς μου (ψήφισαν υπέρ της εξόδου) τώρα θα ψήφιζαν διαφορετικά. Η παραίτηση του Ντέιβιντ Κάμερον ήταν το μεγαλύτερο σοκ. Δεν το περιμέναμε να συμβεί», πρόσθεσε.
Καταιγιστικές οι εξελίξεις, μετά το αποτέλεσμα υπέρ του Brexit
41 δηλώσεις νομιμοφροσύνης σε 41 σελίδες: Ήταν που θα τους έσχιζαν!
Η βόμβα του Brexit πυροδοτήθηκε
Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος προκαλεί ήδη σοκ, σε παγκόσμιο επίπεδο. Η βόμβα πυροδοτήθηκε και το ωστικό κύμα ξεπερνά τα σύνορα της γηραιάς Αλβιόνας.
Οι αγορές ήδη τιμωρούν με σκληρό τρόπο τη στερλίνα που καταγράφει ιστορικό χαμηλό τριακονταετίας, τα ασιατικά χρηματιστήρια κατέγραψαν πτώση ενώ την ίδια πορεία αναμένεται να έχουν τα ευρωπαϊκά και η Wall Street που έκλεισε με Remain και θα ανοίξει με την Βρετανία σε τροχιά εξόδου από την Ένωση.
Η οικονομική παράμετρος, προφανώς, δεν μπορεί να αγνοηθεί, ωστόσο περισσότερο κρίσιμη μοιάζει πλέον η πολιτική διαχείριση της βρετανικής βόμβας.
Ο Ντέιβιντ Κάμερον, που ενεργοποίησε την διαδικασία του δημοψηφίσματος, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις επιλογές του. Πυροδότησε το δημοψήφισμα προκειμένου να ικανοποιήσει την ευρωσκεπτικιστική πτέρυγα των Tories και, εν συνεχεία, επιχείρησε να πείσει τους πολίτες να ψηφίσουν Remain. Λίγο πριν τις 8:30 ώρα Βρετανίας ανακοίνωσε την παραίτησή του από την Πρωθυπουργία.
Σε δοκιμασία, ωστόσο, μπαίνουν και οι Εργατικοί, καθώς και η δική του επιλογή για Remain αποδοκιμάστηκε.
Όσο για τον Nigel Farage, του Ukip, η επιτυχία του μοιάζει να ανοίγει την όρεξη των ομοϊδεατών του στη γηραιά Ήπειρο.
Τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης ήδη χαιρέτισαν το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος ως νίκη της αντιμεταναστευτικής και αντιευρωπαϊκής ρητορικής τους και ως εφαλτήριο διεξαγωγής αντίστοιχων δημοψηφισμάτων και σε άλλες χώρες. Η Μαρίν Λεπέν δήλωσε στο RTL ευτυχισμένη που οι βρετανοί «άντεξαν και πήραν τη σωστή απόφαση. Αυτό που έμοιαζε αδύνατο χθες, σήμερα έγινε πιθανό». Ο αντιπρόεδρος του κόμματός της, Φλοριάν Φιλιπό υπήρξε σαφής: «Η ελευθερία των λαών πάντοτε υπερισχύει στο τέλος. Μπράβο Ην. Βασίλειο, τώρα είναι η σειρά μας».
Ο ακροδεξιός Ολλανδός ηγέτης Geert Wilders ζήτησε, επίσης, τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ολλανδική σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. «Θέλουμε να έχουμε τον έλεγχο της ίδιας μας της χώρας, των συνόρων και της μεταναστευτικής πολιτικής» ανέφερε.
Την ίδια στιγμή, αυτή η επιτυχία βάζει το ίδιο το οικοδόμημα της Μεγάλης Βρετανίας σε φάση αμφισβήτησης. Οι σκωτσέζοι που έμειναν εντός Η.Β. προ έτους λόγω και του κινδύνου να βρεθούν και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης στήριξαν εμφατικά το remain.
Mεταξύ των, remainers, βορειο-Ιρλανδών έχει επίσης ανοίξει σχετική συζήτηση. Ο επικεφαλής του Sinn Fein ανέφερε πως η έκβαση της βρετανικής κάλπης φέρνει πιο κοντά «τον στόχο μίας ενωμένης Ιρλανδίας» και σημείωσε πως το αποτέλεσμα εγείρει σοβαρά ζητήματα «μορφολογία του βρετανικού εδάφους» καθώς Σκωτία και Ιρλανδία ψήφισαν υπέρ της παραμονής.
Η απόφαση των Βρετανών για Brexit είναι το πρώτο βήμα μίας μακράς πορείας, δύο ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων – σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές συνθήκες – Λονδίνο και Βρυξέλλες θα πρέπει να διαπραγματευτούν και να καταλήξουν στους όρους του διαζυγίου, που περιλαμβάνει και την πρόσβαση των εταιρειών με έδρα της Βρετανία στην κοινή αγορά.
Μέχρι τότε, όμως, και οι ίδιες οι Βρυξέλλες θα έχουν πολλή δουλειά. Το Brexit έβαλε τέλος στην ψευδαίσθηση ότι η πορεία του ευρωπαϊκού σκάφους θα ήταν, παρά τις φορτούνες, σταθερή και θέτει εκ των πραγμάτων την ανάγκη διαμόρφωσης ενός νέου ευρωπαϊκού αφηγήματος, που θα μπορέσει να είναι πειστικό προς τους πολίτες μίας Ευρώπης που μοιάζει να άφησε πίσω της τη μακρά περίοδο της μεταπολεμικής ευμάρειας.
kathimerini.gr
H Deutsche Bank κλείνει 188 καταστήματα στη Γερμανία
Η Deutsche Bank επιβεβαίωσε την Πέμπτη πως κατέληξε σε συμφωνία με το συμβούλιο εργαζομένων της για το κλείσιμο του 25% των υποκαταστημάτων της στη Γερμανία, ελαφρώς λιγότερων από ότι αναμενόταν.
Η μεγαλύτερη τράπεζα της Γερμανίας εφαρμόζει σχέδιο αναδιάρθρωση που ανακοίνωσε το 2015, το οποίο προβλέπει την περικοπή 9.000 θέσεων εργασίας. Οι 4.000 εξ αυτών θα είναι στη Γερμανία.
Στο τέλος του έτους το λουκέτο
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε , η Deutsche Bank ανέφερε ότι θα ξεκινήσει από την περικοπή 3.000 θέσεων στη Γερμανία, οι 2.500 στην μονάδα λιανικής.
Όπως μεταδίδει το CNBC, η γερμανική τράπεζα θα ξεκινήσει το κλείσιμο υποκαταστημάτων στο τέλος του έτους, με στόχο να τα μειώσει στα 535 από τα 723 που είναι σήμερα.
Αν και η τράπεζα θα περιορίσει το δίκτυο της στις μεγάλες πόλεις και στις αγροτικές περιοχές, δεν θα προχωρήσει σε μειώσεις στις μικρές πόλεις.
Γιατί η κυβέρνηση θέλει να αλλάξει την πολιτική ατζέντα;
Ασταμάτητος μαίνεται ο πόλεμος Τούρκων και Κούρδων στο Ντιγιάρμπακιρ
Γιούνκερ στη FAZ: «Άλλα έταξε και άλλα έκανε ο Τσίπρας»
«Ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ανήκει στους φίλους μου, έθεσε ένα ερώτημα στο δημοψήφισμα, που δεν ετίθετο εκείνη τη στιγμή ως τέτοιο.
Η τελευταία πρόταση της ΕΕ προς την ελληνική πλευρά δεν αφορούσε πλέον το θέμα του δημοψηφίσματα και οι προειδοποιήσεις μου αφορούσαν ακριβώς σε αυτό», ξεκαθαρίζει ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για να προσθέσει ότι «για μένα ήταν σημαντικό να πω στον ελληνικό λαό ότι με αυτό το δημοψήφισμα κινδύνευε η θέση της χώρας στο ευρώ, αλλά τελικά το δημοψήφισμα αφορούσε λιγότερο το ρόλο της Ελλάδας στην ΕΕ και περισσότερο το ρόλο του κυρίου Τσίπρα στην Ελλάδα.
Ήθελε νέα εντολή και την έλαβε. Και πολύ σύντομα συμφώνησε μέσα από τις διαπραγματεύσεις σε έναν δρόμο που δεν ήταν οπωσδήποτε σε συμφωνία με αυτόν που προπαγάνδιζε στην προεκλογική εκστρατεία για το δημοψήφισμα. Αυτό δεν ήταν η δική μου ανησυχία, αλλά αυτή του κ. Τσίπρα».
Στην επιμονή του γερμανού δημοσιογράφου εάν το «όχι» των Ελλήνων τον ώθησε να κρατήσει απόσταση και να μην πει καθαρά τη γνώμη του στους Βρετανούς, ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ υπενθυμίζει ότι στην Ελλάδα έγινε ακριβώς το αντίθετο από αυτό που υποσχέθηκε ο Αλ. Τσίπρας κατά τη διάρκεια του δημοψηφίσματος και ότι η προειδοποίησή του αφορούσε στο ότι το ερώτημα ήταν ξεπερασμένο, αφού στη συνέχεια έγινε ακριβώς το αντίθετο.
«Πριν το δημοψήφισμα μίλησα καθαρή γλώσσα για να μην κατηγορηθεί αργότερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ότι δεν είπε ότι θα γίνονταν τελικά το αντίθετο από τις υποσχέσεις που δόθηκαν πριν το δημοψήφισμα. Στη συζήτηση για το Brexit μίλησα ελάχιστα, γιατί είχα την εντύπωση ότι θα εκλαμβάνονταν ως πρόκληση, εάν η Κομισιόν αναμειγνύονταν στην προεκλογική εκστρατεία. Έτσι, παρά το ταμπεραμέντο μου, επέβαλα αυτοσυγκράτηση».
Βίζα και βρετανικός ρεαλισμός
Στην ίδια συνέντευξη ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής απέστειλε προειδοποίηση στον πρόεδρο Ερντογάν, ότι η άρση της βίζας για ταξίδια στην ΕΕ θα γίνει μόνο εάν η Τουρκία εφαρμόσει τη συμφωνία με την ΕΕ για τους πρόσφυγες και τις άλλες προϋποθέσεις.
«Εάν η Τουρκία εφαρμόσει και τις 72 προϋποθέσεις που διατυπώσαμε μαζί για την άρση των θεωρήσεων, τότε δεν θα υπάρχει λόγος να αρνηθούμε την κατάργηση της βίζας, αλλά εάν ο πρόεδρος Ερντογάν καταβάλει προσπάθειες να παραβιάσει τη συμφωνία, θα είναι δικό του καθήκον να εξηγήσει στον τουρκικό λαό, γιατί δεν θα απολαμβάνει του δικαιώματος της ελεύθερης διακίνησης προς την Ευρώπη».
Ωστόσο, ο Γιούνκερ εμφανίστηκε αισιόδοξος ότι η συμφωνία θα τηρηθεί.
«Είναι λογική, λειτουργεί και δεν υπάρχει καμιά υποψία ότι κάποια στιγμή δεν θα λειτουργήσει».
Σε ό,τι αφορά στο βρετανικό δημοψήφισμα είπε ότι οι Βρετανοί χρειάζονται την ΕΕ και η ΕΕ χρειάζεται τον βρετανικό ρεαλισμό. «Ελπίζω ότι οι Βρετανοί θα οδηγηθούν από τον ρεαλισμό, γιατί πρόκειται για βρετανική αρετή. Γι' αυτό πιστεύω ότι ένα Brexit δεν θα είναι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος».
FAZ/Ειρήνη Ααστασοπούλου
dw.com
Η τεράστια συνεισφορά της αριστεράς... (στο σύγχρονο βίο)
Υπό αυτό το πρίσμα η Ελλάδα σε λίγα χρόνια θα είναι η πλέον προχωρημένη από πλευράς ιδιωτικοποιήσεων οικονομία στην Ευρώπη...
Τα οφέλη...
Κατ’ αρχήν το πέρασμα όλης της δημόσιας περιουσίας από το πελατειακό και συνδικαλιστοκρατούμενο κράτος σε ένα ταμείο που οι δανειστές έχουν δικαίωμα βέτο, είναι θετικό, γιατί απομακρύνει από τη δικαιοδοσία των πελατειακών κυβερνήσεων που χρεοκόπησαν τη χώρα (αυτών των κ. Σπρίτζη, Δρίτσα, Κουρουμπλή μη εξαιρουμένων (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ...).
Είναι βέβαιο πως στην προσπάθεια οι δανειστές να πάρουν κάτι από τα δανεικά πίσω και να πείσουν την κοινή γνώμη των χωρών τους πως τα δανεικά δεν τα έριξαν σε μια "μαύρη τρύπα", θα χειριστούν καλύτερα τη δημόσια περιουσία από τους εγχώριους κρατικοδίαιτους "κατσαπλιάδες". Ο Εδουάρδος Λω παλιότερα παρέλαβε χάος και σε λίγα χρόνια παρέδωσε κράτος ικανό να βγει νικητής από αλλεπάλληλους πολέμους.
Από αυτήν την άποψη ο ΣΥΡΙΖΑ από την ανάγκη να εξασφαλίσει την υπόσχεση πως κάποτε θα λάβει και 2-3 δισ. για να μπορεί να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, έπραξε σπουδαίο κοινωνικό και οικονομικό έργο, το οποίο καμιά άλλη κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει.
Οι εργαζόμενοι των αστικών συγκοινωνιών ορθώς διαβλέπουν πως στο τέλος του δρόμου τους περιμένει η ιδιωτικοποίηση αλλά κάνουν λάθος που τη φοβούνται και διαμαρτύρονται.
Οι επιχειρήσεις αστικών συγκοινωνιών συσσωρεύουν ζημιές και όταν έχουμε να κάνουμε με ένα χρεοκοπημένο κράτος οι ζημιές οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στον παροπλισμό του στόλου και τέλος στη χρεοκοπία και το λουκέτο.
Το χρόνο που πέρασε ο ΟΑΣΑ, όπου ενοποιούνται η ΣΤΑΣΥ και η ΟΣΥ, εμφάνισε αρνητική λειτουργική κερδοφορία (ζημιές) 42,6 εκατ. ευρώ από 14,9 εκατ. ευρώ το 2014. Θυμάστε τα "δεν πληρώνω" και τα περί δωρεάν συγκοινωνιών τα τελευταία χρόνια από μεγάλο μέρος των κινημάτων στα οποία πρωτοστατούσε το νυν κυβερνητικό κόμμα;
Ο λογαριασμός άρχισε να έρχεται...
Τίποτα δεν είναι δωρεάν, ιδίως αυτά που κάποιοι νομίζουν πως το κράτος μπορεί να προσφέρει δωρεάν. Ταυτόχρονα σύμφωνα με το ρεπορτάζ για τον ΟΑΣΑ "..κατά τη χρήση 2015, για πρώτη φορά, τουλάχιστον κατά την τελευταία πενταετία, το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων της εταιρείας έχει καταστεί μικρότερο από το μισό (1/2) του μετοχικού κεφαλαίου με αποτέλεσμα να συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 47 του κωδ. Ν.2190/1920 (θα πρέπει να αποφασιστεί είτε η λύση και εκκαθάριση της εταιρείας ή η υιοθέτηση άλλου μέτρου εξυγίανσης)".
Σε απλά ελληνικά τούτο σημαίνει χρεοκοπία. Δηλαδή, "λουκέτο" και στα υπόλοιπα μισά αστικά λεωφορεία που συνεχίζουν να κυκλοφορούν και προφανώς αδυναμία καταβολής, όχι των επιδομάτων προθέρμανσης μηχανής και έγκαιρης άφιξης στην εργασία, αλλά και του βασικού μισθού.
Μοιραία καθώς εκατομμύρια άνθρωποι κάθε μέρα χρειάζεται να μετακινηθούν, θα επικρατήσει χάος, μέχρι να επιτρέψουν σε ιδιώτες να μεταφέρουν κόσμο με όρους και κόστος χειρότερο απ’ ό,τι αν είχε γίνει μια οργανωμένη ιδιωτικοποίηση έγκαιρα.
Στην Κούβα, την οποία έχω επισκεφθεί πολλάκις με τελευταία φορά το 2010, οι συγκοινωνίες είναι δωρεάν, αλλά δεν επαρκούν ούτε για δείγμα. Ο κόσμος συγκεντρώνεται σε διάφορα σημεία και προσπαθεί να επιβιβαστεί σε διερχόμενα αυτοκίνητα, κυρίως σε καρότσες φορτηγών που πάνε προς την κατεύθυνση που ο καθένας ενδιαφέρεται. Η ανάγκη ανταλλαγής υπηρεσιών και προϊόντων (αγορά) πάντα βρίσκει τρόπο να επιβιώσει ακόμη και στο πιο ασφυκτικό περιβάλλον, αρκεί να υπάρχουν πράγματα προς ανταλλαγή που έχουν κάποια αξία χρήσης (κάτι σπάνιο στο σοσιαλισμό).
Δεν υπάρχει λόγος φόβου...
Οι απεργούντες εργαζόμενοι των δημοσίων συγκοινωνιών δεν πρέπει να φοβούνται την ιδιωτικοποίηση, την παραμονή σε ένα χρεοκοπημένο κράτος πρέπει να φοβούνται.
Για του λόγου το αληθές ας ρωτήσουν τους εργαζόμενους της γαλακτοβιομηχανίας Δωδώνη και αυτούς της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης.
Η πρώτη πουλήθηκε το 2012 παρά τις διαμαρτυρίες εργαζομένων, παραγωγών και όλου των συστήματος των "κατσαπλιάδων" του δημόσιου τομέα. Η εταιρεία από τη στιγμή που πουλήθηκε πάει από το καλό στο καλύτερο. Αυξάνει τις πωλήσεις και τις εξαγωγές. Βγάζει κέρδη και πληρώνει εργαζόμενους, παραγωγούς και φόρους στην ώρα τους. Όχι μόνο δεν έχει μειώσει το προσωπικό αλλά το έχει αυξήσει από 323 άτομα που ήταν στα τέλη της χρήσης του 2013, στα 352 άτομα στα τέλη της περασμένης χρονιάς (αύξηση 8,97%).
Αντιθέτως οι αντιδράσεις δεν επέτρεψαν στην ΕΒΖ να πουληθεί έγκαιρα με αποτέλεσμα σήμερα η εταιρεία να είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Το 2015 ο κ. Λαφαζάνης εξασφάλισε χρηματοδότηση 30 εκατ. Ευρώ τα οποία έφτασαν για 5-6 μήνες, αλλά τώρα η Ε.Ε. πιέζει την εταιρεία να τα επιστρέψει πίσω.
Οι εργαζόμενοι και οι παραγωγοί της Δωδώνης αναμφίβολα τρία χρόνια μετά την ιδιωτικοποίηση είναι σε καλύτερη μοίρα από τους εργαζόμενους και του χιλιάδες τευτλοπαραγωγούς της ΕΒΖ, που διαβλέποντας τον κίνδυνο χρεοκοπίας ζητούν να πληρωθούν νωρίτερα...
Έχοντας υπόψη κάποιος την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και ιδίως την πορεία των δημοσίων εσόδων για το μόνο πράγμα που μπορεί να είναι βέβαιος είναι πως όχι μόνο οι αστικές συγκοινωνίες θα πωληθούν αλλά θα γίνει με συνοπτικές διαδικασίες και οι εργαζόμενοι που θα έχουν μήνες να πληρωθούν θα παρακαλάνε να βρεθεί ιδιώτης που θα επενδύσει...
Φυσικά υπό το κράτος του λουκέτου και της απαξίωσης οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα γίνουν με τους καλύτερους όρους για το δημόσιο συμφέρον.
Όσο για τον κ. Σπρίτζη και τις διαβεβαιώσεις του;
Λόγια της …πρύμνης!
του Κώστα Στούπα
capital.gr