Προβολή άρθρων κατά ημερομηνία: Ιανουάριος 2016 - ΔΙΚΤΥΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ dictyo.gr

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:58

Β’ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ « Ο Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ»: ΟΧΙ ΣΤΗ ΦΙΕΣΤΑ ΤΟΥ ΔΗΘΕΝ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ANAKOINΩΣΗ ΤΟΥ Β΄ΣΥΛΛΟΓΟΥ-ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 1-2

Β’ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε.

ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

« Ο Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ»

b.syllogos.megas Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πληροφορίες: Αγαπητός Θανάσης

τηλ. σχολείου: 2310310855 κιν.: 6976281776

e-mail:agapitos3@gmail

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 29-1-2016

Προς

Το Διευθυντή Εκπαίδευσης

Ανατολικής Θες/νίκης

Κοινοποίηση

Μέλη του Συλλόγου, ΔΟΕ,

Συλλόγους Εκπ/κών Π.Ε. Θεσ/νίκης,

ΕΛΜΕ Θεσ/νίκης, Αιρετούς.

Θέμα:

«Κήρυξη 2ωρης διευκολυντικής στάσης εργασίας τη Δευτέρα 1/2/16, από τις 12.00-2.00 μ.μ. για τη συμμετοχή των μελών του συλλόγου στην παράσταση

διαμαρτυρίας στο δημαρχείο Θες/νίκης».

Με βάση τις αποφάσεις του συλλόγου μας κηρύσσουμε 2ωρη στάση εργασίας για τους εκπαιδευτικούς του συλλόγου μας τη Δευτέρα 1/2/16, από τις 12.00-2.00 μ.μ. για τη συμμετοχή των μελών του συλλόγου στην παράσταση διαμαρτυρίας στο δημαρχείο Θες/νίκης.

Η διαμαρτυρία γίνεται για την αιφνιδιαστική συνάντηση που οργανώνει η Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, με τους Διευθυντές και Διευθύντριες των σχολείων.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΚΟΤΙΝΗΣ Χ. ΑΓΑΠΗΤΟΣ Θ

Κατηγορία Εκπαιδευτικά Νέα

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:56

Έγκριση καθορισμού κριτών, συντονιστών και συγγραφικής ομάδας, για τη συγγραφή σημειώσεων

Έγκριση καθορισμού κριτών, συντονιστών και συγγραφικής ομάδας, για τη συγγραφή σημειώσεων

Κατηγορία Εκπαιδευτικά Νέα

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:55

Βασικές διαφορές μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας και Παπισμού

Από την παρουσίαση των διαφορών της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού διαπιστώνει κανείς τις μεγάλες δογματικές διαφορές, πού υπάρχουν μεταξύ μας.

Μέχρι το 1009 οι Πάπες της Ρώμης και οι Πατριάρχες της Κωνσταντινουπόλεως ήταν ενωμένοι στον κοινό αγώνα εναντίον των Φράγκων Ηγεμόνων και Επισκόπων, αλλά και των κατά καιρούς αιρετικών. Οι Επίσκοποι της Παλαιάς Ρώμης, παρά τις μικρές και μη ουσιαστικές διαφορές, είχαν πάντοτε κοινωνία με τους Επισκόπους της Νέας Ρώμης και τους Επισκόπους της Ανατολής μέχρι το 1009-1014, όταν για πρώτη φορά κατέλαβαν τον θρόνο της Παλαιάς Ρώμης οι Φράγκοι Επίσκοποι. Υπάρχουν βασικές διαφορές μεταξύ Ορθοδόξου Εκκλησίας
και Παπισμού και παραθέτουμε κάποιες από αυτές.
Η βασική διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού βρίσκεται στην διδασκαλία περί της ακτίστου ουσίας και ακτίστου ενεργείας του Θεού. Ενώ οι Ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι ο Θεός έχει άκτιστη ουσία και άκτιστη ενέργεια και ότι ο Θεός έρχεται σε κοινωνία με την κτίση και τον άνθρωπο με την άκτιστη ενέργειά Του, εν τούτοις οι Παπικοί πιστεύουν ότι στον Θεό η άκτιστη ουσία ταυτίζεται με την άκτιστη ενέργειά Του (actus purus) και ότι ο Θεός επικοινωνεί με την κτίση και τον άνθρωπο διά των κτιστών ενεργειών Του, δηλαδή ισχυρίζονται ότι στον Θεό υπάρχουν και κτιστές ενέργειες.

Εκτός από την θεμελιώδη διαφορά μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και του Παπισμού στο θέμα της ουσίας και ενεργείας στον Θεό, υπάρχουν άλλες μεγάλες διαφορές, που έγιναν κατά καιρούς αντικείμενα θεολογικών διαλόγων, όπως:

– το Filioque, ότι το Άγιον Πνεύμα εκπορεύεται από τον Πατέρα και τον Υιό με αποτέλεσμα να μειώνεται η μοναρχία του Πατρός.

– το σημείο του Σταυρού γίνεται με τέσσερα δάκτυλα. Το τέταρτο δάκτυλο συμβολίζει την Παναγία. Κανείς όμως άνθρωπος δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στον λατρευόμενο Τριαδικό Θεό. Μ’ αυτό τον τρόπο οι Παπικοί ξεφεύγουν στη Μαριολατρεία.

– η χρησιμοποίηση αζύμου άρτου στην θεία Ευχαριστία που παραβαίνει τον τρόπο με τον οποίο ο Χριστός ετέλεσε το Μυστικό Δείπνο. Οι καθολικοί προσφέρουν άζυμο άρτο, ενώ οι ορθόδοξοι άρτο κανονικό.
– ο καθαγιασμός των «τιμίων δώρων» που γίνεται όχι με την επίκληση, αλλά με την απαγγελία των ιδρυτικών λόγων του Χριστού «λάβετε φάγετε… πίετε εξ αυτού πάντες…».

– η θεωρία ότι η σταυρική θυσία του Χριστού εξιλέωσε την θεία δικαιοσύνη, που παρουσιάζει τον Θεό Πατέρα ως φεουδάρχη και παραθεωρεί την Ανάσταση.

– οι λειτουργικές καινοτομίες σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας (Βάπτισμα, Χρίσμα, Ιερωσύνη, Εξομολόγηση, Γάμος, Ευχέλαιον). Η ορθόδοξη Εκκλησία βαφτίζει διά καταδύσεως, ενώ η καθολική ρίχνει νερό στο κεφάλι του βαφτιζομένου.
– η μη μετάληψη των λαικών από το «Αίμα» του Χριστού.

– το πρωτείο του Πάπα, κατά το οποίο ο Πάπας είναι «ο episcopus episcoporum και η πηγή της ιερατικής και εκκλησιαστικής εξουσίας, είναι η αλάθητος κεφαλή και ο Καθηγεμών της Εκκλησίας, κυβερνών αυτήν μοναρχικώς ως τοποτηρητής του Χριστού επί της γης» (Ι. Καρμίρης). Με αυτήν την έννοια ο Πάπας θεωρεί τον εαυτό του διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου, στον οποίον υποτάσσονται οι άλλοι Απόστολοι, ακόμη και ο Απόστολος Παύλος.

– η μη ύπαρξη συλλειτουργίας κατά τις λατρευτικές πράξεις.

– το αλάθητο του Πάπα. Το αλάθητο είναι η άποψη ότι ο Πάπας όταν μιλάει ως Πάπας είναι αλάθητος. Αυτό δεν στηρίζεται βεβαίως πουθενά. Στην Εκκλησία του Χριστού αλάθητοι είναι μόνο οι οικουμενικές σύνοδοι όπου μετέχουν ανεξαιρέτως όλοι οι επίσκοποι της Ενωμένης Εκκλησίας.
– το δόγμα της ασπίλου συλλήψεως της Θεοτόκου και γενικά η μαριολατρεία, κατά την οποία η Παναγία ανυψώνεται στην Τριαδική θεότητα και μάλιστα γίνεται λόγος και για Αγία Τετράδα.

– καταργήθηκε η ιερατική αμφίεση, το ράσο.

Στον Παπισμό έχουμε απόκλιση από την ορθόδοξη Εκκλησιολογία. Ενώ στην Ορθόδοξη Εκκλησία δίνεται μεγάλη σημασία στην θέωση που συνίσταται στην κοινωνία με τον Θεό, διά της οράσεως του ακτίστου Φωτός, οπότε οι θεούμενοι συνέρχονται σε Οικουμενική Σύνοδο και οριοθετούν ασφαλώς την αποκαλυπτική αλήθεια σε περιπτώσεις συγχύσεως, εν τούτοις στον Παπισμό δίνεται μεγάλη σημασία στον θεσμό του Πάπα, ο οποίος Πάπας υπέρκειται ακόμη και από αυτές τις Οικουμενικές Συνόδους. Σύμφωνα με την λατινική θεολογία «η αυθεντία της Εκκλησίας υπάρχει τότε μόνον όταν στηρίζεται και εναρμονίζεται με την θέληση του Πάπα. Σε αντίθετη περίπτωση εκμηδενίζεται». Οι Οικουμενικές Σύνοδοι θεωρούνται ως «συνέδρια του Χριστιανισμού που συγκαλούνται υπό την αυθεντία και την εξουσία και την προεδρία του Πάπα». Αρκεί να βγει ο Πάπας από την αίθουσα της Οικουμενικής Συνόδου, οπότε αυτή παύει να έχει κύρος. Ο Επίσκοπος Μαρέ έγραψε: «θα ήταν πιο ακριβείς οι ρωμαιοκαθολικοί αν εκφωνώντας το «Πιστεύω» έλεγαν: «και εις έναν Πάπαν» παρά να λένε: «και εις μίαν… Εκκλησίαν»».

Επίσης, «η σημασία και ο ρόλος των Επισκόπων μέσα στην ρωμαική Εκκλησία δεν είναι παρά απλή εκπροσώπηση της παπικής εξουσίας, στην οποία και οι ίδιοι οι Επίσκοποι υποτάσσονται, όπως οι απλοί πιστοί». Στην παπική εκκλησιολογία ουσιαστικά υποστηρίζεται ότι «η αποστολική εξουσία εξέλιπε με τους αποστόλους και δεν μετεδόθη στους διαδόχους τους επισκόπους. Μονάχα η παπική εξουσία του Πέτρου, υπό την οποίαν βρίσκονταν όλοι οι άλλοι, μετεδόθη στους διαδόχους του Πέτρου, δηλαδή στους Πάπες». Μέσα σε αυτήν την προοπτική υποστηρίζεται από την παπική «Εκκλησία» ότι όλες οι Εκκλησίες της Ανατολής είναι διιστάμενες και έχουν ελλείψεις και κατά οικονομίαν μας δέχονται σε κοινωνία, και βέβαια κατ’ οικονομίαν μας δέχονται ως αδελφάς Εκκλησίας, επειδή αυτή αυτοθεωρείται ως μητέρα Εκκλησία και εμάς μας θεωρούν θυγατέρες Εκκλησίες.

Το Βατικανό είναι κράτος και ο εκάστοτε Πάπας είναι ο ηγέτης του Κράτους του Βατικανού. Πρόκειται για μια ανθρωποκεντρική οργάνωση, για μια εκκοσμίκευση και μάλιστα θεσμοποιημένη εκκοσμίκευση. Το Κράτος του Βατικανού ιδρύθηκε το 755 και αναγνωρίσθηκε το 1929.

Υπάρχουν μεγάλες θεολογικές διαφορές, οι οποίες καταδικάσθηκαν από την Σύνοδο επί Μεγάλου Φωτίου και στην Σύνοδο επί αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, όπως φαίνεται και στο «Συνοδικό της Ορθοδοξίας». Επιπλέον και οι Πατέρες της Εκκλησίας και οι Τοπικές Σύνοδοι μέχρι τον 19ο αιώνα καταδίκαζαν όλες τις πλάνες του Παπισμού. Το πράγμα δεν θεραπεύεται ούτε βελτιώνεται από κάποια τυπική συγγνώμη που θα δώσει ο Πάπας για ένα ιστορικό λάθος, όταν οι θεολογικές απόψεις του είναι εκτός της Αποκαλύψεως και η Εκκλησιολογία κινείται σε εσφαλμένο δρόμο, αφού μάλιστα ο Πάπας παρουσιάζεται ως ηγέτης του Χριστιανικού κόσμου, ως διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου και βικάριος – αντιπρόσωπος του Χριστού πάνω στην γη, ωσάν ο Χριστός να έδωσε την εξουσία του στον Πάπα και Εκείνος αναπαύεται ευδαίμων στους Ουρανούς.

http://www.dogma.gr/dialogos/vasikes-diafores-metaxy-orthodoxou-ekklisias-kai-papismou/17814/

Κατηγορία Εκπαιδευτικά Νέα

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:31

Το πρώτο διαδικτυακό σχολείο εκμάθησης ποντιακής διαλέκτου

Ανήμερα του Αϊ-Γιαννιού πραγματοποιήθηκε το πρώτο διαδικτυακό μάθημα εκμάθησης ποντιακής διαλέκτου, μέσω της ιστοσελίδας Pontian Education School, με τη στήριξη του Σωματείου Ποντίων «Παναγία Σουμελά» του Τορόντο Καναδά σε συνεργασία με το ομώνυμο σωματείο της Θεσσαλονίκης.

Ο δάσκαλος και επιμελητής της «Ποντιακής Εστίας» Στάθης Ταξίδης συνδέθηκε διαδικτυακά με δεκαπέντε μαθητές στο Τορόντο και έτσι εγκαινιάστηκε η
λειτουργία του φιλόδοξου εγχειρήματος.

Όταν αναπτυχθεί πλήρως η πλατφόρμα, ενδιαφερόμενοι από όλο τον κόσμο θα μπορούν να παρακολουθούν επίσης μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών, Νέων Ελληνικών, Ιστορίας του Πόντου, Ιστορίας της Ελλάδας, Ιστορίας της Γενοκτονίας των Ποντίων.

Ο επιμελητής της Ποντιακής Εστίας Στάθης Ταξίδης

Τα μαθήματα γίνονται σε πραγματικό χρόνο και καταγράφονται. Οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να τα παρακολουθήσουν ξανά μέσα από την ιστοσελίδα. Η πρόσβαση σε όλες τις λειτουργίες της διαδικτυακής πλατφόρμας μπορεί να γίνει από οποιονδήποτε υπολογιστή ή τάμπλετ με πρόσβαση στο ίντερνετ από οποιοδήποτε σημείο του κόσμου.

http://www.pontos-news.gr/article/145569/proto-diadiktyako-sholeio-ekmathisis-pontiakis-dialektoy

Κατηγορία Εκπαιδευτικά Νέα

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:21

Αναμνήσεις από το μέλλον

Ο ρεπόρτερ Κατάλευκος είχε ξαπλώσει πίσω στην πολυθρόνα του γραφείου του, είχε πάρει το νοσταλγικό του ύφος και έχοντας στήσει απέναντί του τον βοηθό του, τον Τζώνη, διηγούνταν μια ιστορία του εικοστού αιώνα, δύο δεκαετίες πριν καν γεννηθεί ο νεαρός:

σω στην πολυθρόνα του γραφείου του, είχε πάρει το νοσταλγικό του ύφος και έχοντας στήσει απέναντί του τον βοηθό του, τον Τζώνη, διηγούνταν μια ιστορία του εικοστού αιώνα, δύο δεκαετίες πριν καν γεννηθεί ο νεαρός:

«Που λες, μικρέ μου, τότε ένα ταξίδι στο εξωτερικό ήταν άπιαστο όνειρο για τον πολύ κόσμο. Μόνο αν ήσουν πλούσιος ή επιχειρηματίας πήγαινες στην Ευρώπη. Καλά για Αμερική ή άλλα μέρη ούτε να το σκεφτεί κανείς. Οταν έπαιρνε κανείς τριάντα χιλιάδες δραχμές μισθό και το εισιτήριο έκανε σαράντα, ποιος μπορούσε να ταξιδέψει; Με το τρένο πήγαιναν οι πιο πολλοί. Μέρες ολόκληρες το ταξίδι.

»Είχαμε κάτι μεγάλα μπλε διαβατήρια που έγραφαν Ελληνική Δημοκρατία, που για να τα βγάλεις

έκανες έναν μήνα και παραπάνω. Τα έβλεπαν οι ξένοι στα τελωνεία των λιμανιών, των σιδηροδρομικών σταθμών και των αεροδρομίων και κατευθείαν μάς θεωρούσαν ύποπτους. Κάτι σαν Αραβες ή Τούρκους, που θέλανε να χωθούνε στη χώρα τους και να μείνουν ως παράνομοι μετανάστες για να δουλέψουν. Στεκόμασταν ατέλειωτες ώρες στην ουρά των αεροδρομίου μέχρι να μας εξετάσουν εξονυχιστικά έναν έναν. Μας κάνανε σωματικούς ελέγχους, μας αδειάζανε τις βαλίτσες και, γενικώς, μας είχαν του κλότσου και του μπάτσου.

»Και μετά τους ελέγχους, νομίζεις ότι είχαμε λεφτά να κινηθούμε στο εξωτερικό; Το ελληνικό κράτος επέτρεπε να βγάζεις έξω συγκεκριμένο ποσό, το λεγόμενο τουριστικό συνάλλαγμα. Τόσα δολάρια, τόσα γερμανικά μάρκα, τόσα γαλλικά φράγκα. Αν σε τσάκωναν στο δικό μας αεροδρόμιο -άλλοι έλεγχοι εδώ- να κρατάς παραπάνω, σε κλείνανε μέσα για παράνομη εξαγωγή συναλλάγματος. Πολύ σοβαρό αδίκημα, διότι η χώρα χρειαζόταν το σκληρό ξένο νόμισμα για ν’ αγοράζει τα χρειαζούμενα. Οι δραχμές έξω δεν είχαν καμιά αξία.

»Κρατούσαμε λοιπόν λίγα και πολύτιμα λεφτουδάκια όταν φεύγαμε έξω. Ισα που φτάνανε για κανένα φτηνοξενοδοχείο και το φαγητό. Το τι κομπίνες κάναμε για να αυξήσουμε λίγο τα λεφτά μας, δεν περιγράφεται.

Τυλίγαμε κανένα εκατοδόλαρο που παίρναμε στη μαύρη αγορά σε νάιλον, αδειάζαμε την οδοντόβουρτσα και το περνούσαμε στο σωληνάριο από την κάτω πλευρά. Οι γυναίκες έβαζαν χαρτονομίσματα ανάμεσα στα βυζιά τους, ελπίζοντας να μην τις πιάσουν.

Και ήταν τότε οι ξένες αγορές γεμάτες πράγματα που δεν βρίσκαμε στην Ελλάδα. Δεν υπήρχε τότε ελεύθερη διακίνηση αγαθών μέσα στην Ευρώπη, όπως τώρα. Βλέπαμε φωτογραφικές μηχανές, κασετόφωνα, ρολόγια, καλά υφάσματα και άλλα τέτοια και γουρλώναμε τα μάτια.

Αλλά πού να βρούμε λεφτά να τα αγοράσουμε; Και να βρίσκαμε, μόλις προσγειωνόμασταν στην Αθήνα, καινούργιοι έλεγχοι. Βλέπανε τι είχαμε φέρει και μας βάζανε δασμούς για να τα μπάσουμε μέσα...».

- «Ενδιαφέρουσες όλες αυτές οι παλιές ιστορίες, αρχηγέ, αλλά γιατί μου τις λες;», ρώτησε ο Τζώνης. «Τι με νοιάζουν εμένα;».

- «Διότι δεν είναι ιστορίες απ’ το παρελθόν, ανόητε νεανία», μούγκρισε ο Κατάλευκος. «Είναι σκηνές από το μέλλον σου, μόλις βγούμε από τη Σένγκεν και ενώ θα συνεχίσουμε να έχουμε το σημερινό οικονομικό χάλι. Κατάλαβες;».

Η γνώμη μου - Ο από μηχανής θεός

Ρωτάμε κυβερνητικά στελέχη για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με το Ασφαλιστικό και με τους αγρότες.

Οι αισιόδοξοι απαντούν μ' ένα γενικόλογο «θα καταφέρουμε να περάσουμε τον κάβο», ενώ οι απαισιόδοξοι αρκούνται σ' ένα ακόμα πιο γενικό «είναι δύσκολα τα πράγματα».

Στην πραγματικότητα και οι μεν και οι δε ελπίζουν σε κάποιο πολιτικό θαύμα, σ' έναν νεοελληνικό από μηχανής θεό που θα τους λυτρώσει απ' αυτό που βιώνουν:

Τον λαό να διαδηλώνει όλο και πιο άγρια εναντίον μιας κυβέρνησης που θέλει να λέγεται αριστερή.

Λυπάμαι, αλλά από μηχανής θεός δεν υπάρχει στην πραγματική ζωή, μόνο στο αρχαίο θέατρο.

Αντιθέτως, υπάρχει ο διάβολος που, παρά τα όσα λέει η παροιμία, εμφανίζεται ακριβώς εκεί που τον έχουν σπείρει.

Στην είσοδο της Agrotica, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρέθηκε μπροστά σε ακροδεξιούς και προβοκάτορες, βρέθηκε μπροστά στους διαβόλους που η ίδια έσπερνε επί πέντε και παραπάνω χρόνια ως αντιπολίτευση.

Ο,τι σπέρνεις θερίζεις ή όπως στρώσεις θα κοιμηθείς.

Δημήτρης Καμπουράκης
ethnos.gr

Κατηγορία Πολιτική

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:17

Χειρότερα δεν γίνεται

Το προσφυγικό, αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτή την στιγμή στην Ευρώπη, με μεγαλύτερες ίσως συνέπειες ακόμα και από την μακροχρόνια κρίση χρέους των χωρών-μελών του Νότου.

Οι πολιτικές συνέπειες τεράστιες αφού ήδη η δημοτικότητα της Καγκελαρίου καταρρέει με το 42% των Γερμανών να επιθυμεί την άμεση παραίτησή της καθώς την θεωρεί υπεύθυνη για την μη επίλυση της κρίσης αυτής. Η χώρα μας, πληρώνει τώρα το τίμημα της 8μηνης αδράνειας και πρωτοφανούς ανικανότητας της Κυβέρνησης να αντιδράσει, στην λαίλαπα που η ίδια κατά κύριο λόγο προκάλεσε. Δεν είναι υπερβολή. Η Κυβέρνηση έπεσε στην ιδανική παγίδα που έστησαν οι πασάδες της Άγκυρας. Διότι ας μην κρυβόμαστε, η Τουρκία είναι η παράμετρος επίλυσης ή μη, του προβλήματος. Ελάχιστοι το έχουν εντοπίσει και ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που τολμούν να το εκφράσουν. Αυτή τη στιγμή, στην Τουρκία βρίσκονται άνω των 2 εκ. προσφύγων. Σε ποσοστό 40% προέρχονται από την Συρία. Οι υπόλοιποι είναι άλλων εθνικοτήτων.

Ο πυρήνας του προβλήματος είναι πως το 90% αυτών, περιφέρονται από πόλη σε πόλη, σε συνθήκες εξαθλίωσης και η μοναδική τους σκέψη είναι πως θα περάσουν απέναντι.

Η Τουρκία δεν έχει εφαρμόσει μια πολιτική που να οργανώσει τις ροές και να ελέγχει συστηματικά και ανθρώπινα τις ροές αυτές.

Ο λόγος είναι απόλυτα απλός και προφανής: Eπιδιώκει να εξασφαλίσει όσον το δυνατόν μεγαλύτερη οικονομική βοήθεια από την ΕΕ, να εξασφαλίσει την μέγιστη δυνατή διπλωματική στήριξη σε άλλα ανοικτά της μέτωπα αλλά κυρίως, να δώσει λύση στο προσφυγικό, με αντάλλαγμα την υπερπήδηση όλων των δυσχέρειών στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ χωρίς να ικανοποιήσει τα προαπαιτούμενα της.

Παράλληλα, επιθυμεί διακαώς την πτώση του φράχτη στον Έβρο με μόνο σκοπό την διευκόλυνση μελλοντικών σχεδίων επιθετικής και βίαιης διάβασης του από τις ΕΔ της, αλλά επίσης και την σήμανση των κρυφών ναρκοπεδίων των ελληνικών ΕΔ, αφού είναι μαθηματικά βέβαιο πως οι πράκτορες της ΜΙΤ που παριστάνουν τους δουλεμπόρους, θα οδηγούν τα καραβάνια των προσφύγων μέσα από τα ναρκοπέδια.

Τότε, οι εικόνες φρίκης δεν θα μπορούν να περιγραφούν και δεν θα συγκρίνονται με το αποτρόπαιο θέαμα των πνιγμών.

Είναι δεδομένο πως είναι αδύνατον να επιτραπεί σε 2 εκ. ανθρώπους να εισέλθουν χωρίς έλεγχο σε ευρωπαικό έδαφος ειδικά με την απειλή του IS αλλά και της Αλ Κάιντα να πλανάται μόνιμα.

Η Τουρκία το γνωρίζει και δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα να φιλοξενήσει για όσο χρειαστεί τις ροές και να συμφωνήσει με την ΕΖ σε μια ποσόστωση του αριθμού που ελεγχόμενα θα στέλνει στην Ευρώπη. Για να το κάνει, θα πάρει τα ανταλλάγματα που επιθυμεί . Και θα είναι πλουσιοπάροχα από όλους τους συμμάχους της.

Μέχρι να το επιτύχει, θα επιτρέπει να ναυάγια της φρίκης που κατά 80% οργανώνουν οι πράκτορες της. Δυστυχώς , αυτά που γράφω είναι ένα μακάβριο και ωμό πρίσμα της πραγματικότητας. Αλλά είναι η πραγματικότητα.

Εν κατακλείδι, οι έχοντες μελετήσει σε βάθος το πρόβλημα και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ξέρουν πως αν η Άγκυρα θέλει, στα νησιά δεν φτάνει ούτε δελφίνι από τα παράλια της. Και θα συνεχίσει αυτόν τον ωμό εκβιασμό μέχρι η δαιμόνια διπλωματίας της να πάρει αυτό που επιζητά.

Για τις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης, έχουν ειπωθεί πολλά. Η ρητορική πως για όλα ευθύνεται η ανάλγητη Ευρώπη (που φέρει ευθύνη) είναι μόνο προς εσωτερική κατανάλωση . Το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό.

Έξω από την Σένγκεν, απαγόρευση στην FRONTEX να έχει οποιαδήποτε συμμετοχή και πτώση του φράχτη στον Έβρο. Η παταγώδης αποτυχία στην διαπραγμάτευση με τους εταίρους και η νέα δανειακή σύμβαση αποτελούν μαύρη τρύπα και κάπου πρέπει να φορτωθούν οι ευθύνες.

Η Ευρώπη που αφήνει «παιδιά να πνίγονται στο Αιγαίο» θα άφηνε εμάς να ορθώσουμε ανάστημα;;; Αυτό το γελοίο επιχείρημα, είναι ο πυλώνας της ρητορικής της για να δικαιολογήσει το εύρος και το μέγεθος των ψεμάτων που είπε 3 φορές στο Λαό για να υφαρπάξει την ψήφο του χωρίς φυσικά να μπορεί έστω και στο ελάχιστο να πραγματοποιήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις της.

Βέβαια, ξεχνούν πως ο συγκυβερνήτης είχε ξεστομίσει την φράση περί τζιχαντιστών και Βερολίνου.

Και ήταν νερό στο μύλο των πασάδων της Άγκυρας και του σουλτάνου, που βλέπουν την ελληνική-ας υποθέσουμε- κυβέρνηση, ως τον μεγαλύτερο σύμμαχο τους. Εξαιτίας της άγνοιας και της ανικανότητας της να διαχειριστεί τα στοιχειώδη.

Παρέλαβαν μια οικονομική κρίση με τους δείκτες της Οικονομίας σε ανάκαμψη. Σύντομα, θα παραδώσουν οικονομική κρίση με την Οικονομία κλινικά νεκρή, προσφυγική κρίση και κρίση ασφαλείας.

Αναμφίβολα, η πλέον επιζήμια διακυβέρνηση από την σύσταση του νέου ελληνικού Κράτους.

από τον Kostas Alexopoulos
Παρατηρητήριο

Κατηγορία Πρωτοσέλιδα

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:08

ΣΥΡΙΖΑ: Λαϊκισμός ΧΩΡΙΣ λαό

΄Ισως ήρθε ο καιρός ο κ.Τσίπρας να βάλει γραβάτα. Όχι για να συνομιλήσει με το «κίνημα της γραβάτας» αλλά για να συνειδητοποιήσει ο ίδιος πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα για το κόμμα του.

Η συμμετοχή του στο γνωστό πάνελ του Νταβός έκαναν εξόφθαλμη την αλλαγή. Η ενδυματολογική σημειολογία του κ.Τσίπρα, μόνος χωρίς γραβάτα, έχει πάψει να εκπέμπει την αντισυμβατικότητα ενός νεαρού ριζοσπάστη ηγέτη. ΄

Εχει πάψει να συμβολίζει τον νέο πρωτοπόρο που μάχεται στην Ευρώπη «κατά της λιτότητας». Αντιθέτως, φαντάζει πια σαν μελαγχολική υπόμνηση μιας διαψευσμένης υπόσχεσης.

Με αισθητικό παιδισμός και επαρχιωτισμό, εικονογραφεί μια Ελλάδα που μετά τις ψεύτικες υποσχέσεις και τις «μαγικές λύσει»ς, ξανασυστήνεται σαν εθνική παθογένεια, με ένα φθαρμένο πια επίχρισμα μπαγιάτικου προοδευτισμού.

Αυτός ο μπαγιάτικος προοδευτισμός του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να επιβιώσει μετά τη μνημονιακή στροφή, παρά μόνο σαν αυτοχλευαζόμενη φάρσα. Η απόσταση αυτών που κάνει, από αυτά που λέει, και αυτά που λέει ότι κάνει, μεγαλώνει διαρκώς και γίνεται πολιτικά μη υποστηρίξιμη.

Ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει ένα δύσκολο πρόβλημα ταυτότητας. Καλείται να διαμορφώσει μια συνεπέστερη πολιτική φυσιογνωμία και ένα «νέο αφήγημα», όπως είναι η φράση του συρμού, αλλά για να τα φτιάξει, πρέπει να σταθεί με μεγαλύτερη ειλικρίνεια και λιγότερη αυθάδεια, απέναντι στον λαό, και κυρίως απέναντι στον εαυτό του.

Από αυτή την άποψη, ο φλύαρος λόγος του κ.Τσίπρα στην επέτειο της πρώτης εκλογικής νίκης του κόμματος, ήταν απογοητευτικός. Κάθε λέξη προσέκρουε μετωπικά με τα πεπραγμένα της κυβέρνησης που προέκυψε μετά τη δεύτερη εκλογική νίκη του Σεπτεμβρίου. Το μόνο που προσπάθησε να κάνει ήταν να προτείνει και πάλι τα βασικά συριζέικα λαϊκιστικά μοτίβα της αντιπολιτευτικής περιόδου, με μικρές παραλλαγές.

΄Ομως αυτή η προσέγγιση δεν υπολείπεται απλώς από την ανάγκη αναμόρφωσης της πολιτικής φυσιογνωμίας του ΣΥΡΙΖΑ. Γίνεται και αυτοϋπονομευτική.

Αν υπάρχει ένα αναντίρρητο δεδομένο, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με τη «σκληρή διαπραγμάτευση» του 2015 έδεσε τη χώρα για άλλα τρία χρόνια με Μνημόνιο, και ταυτόχρονα δέθηκε και αυτός. ΄Οσο και αν αποκηρύσσει την «ιδιοκτησία», στην πραγματικότητα εξαρτά την τύχη του από αυτό.

Η μόνη ρεαλιστική πολιτική επιλογή του κ.Τσίπρα, την οποία επανέλαβε στον πανηγυρικό της επετείου, είναι να περάσει την αξιολόγηση, με την ελπίδα ότι αυτή θα αποτελέσει εισιτήριο για την ανάκαμψη. ΄

Εχοντας έρθει στην εξουσία ως φορέας ενός ριζοσπαστικού συντηρητισμού, δηλαδή ενός επιθετικού αντιμνημονιακού λαϊκιστικού λόγου που στην ουσία απέρριπτε κάθε αλλαγή, δεν έχει δικό του μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα πέρα από αναπαλαιώσεις της δεκαετίας του ΄80 (το παράδειγμα της εκπαίδευσης είναι χαρακτηριστικό).

Η προγραμματική καθήλωση κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει μεγαλύτερη ανάγκη το ΟΚ των δανειστών ως διαπιστευτήριο για τις διεθνείς αγορές, από όσο το είχαν οι προηγούμενοι. Αλλιώς, με μια πολιτική φυσιογνωμία που διώχνει επενδύσεις, σε τι ανάκαμψη μπορεί να ελπίζει;

Την ίδια όμως στιγμή, προσπαθεί να αναθερμάνει έναν πολωτικό λαϊκιστικό λόγο ως νομιμοποιητικό περίβλημα της αλλαγμένης κυβερνητικής πολιτικής, παρότι γίνεται όλο και λιγότερο πειστικός. ΄Ισως γιατί αυτή είναι η θεμελιακή πολιτική κουλτούρα του κόμματος και του ηγέτη. ΄Ισως γιατί το έκανε ως αντιπολίτευση και του βγήκε. ΄Ισως γιατί δεν ξέρει προς το παρόν τι άλλο να κάνει. ΄

Ετσι στον επετειακό λόγο ξανακούσαμε γνωστά μοτίβα, παρότι ηχούσαν πλέον ξέπνοα. Το μοτίβο του εθνικολαϊκισμού: η έγκληση του λαού ως έθνους το οποίο «αντιστέκεται στους ξένους», στον Σόιμπλε, στους γερμανούς, και ταυτόχρονα καταγγέλλει τους εγχώριους πολιτικούς αντιπάλους σαν «υπηρέτες των ξένων» και επομένως εθνικά αποσυνάγωγους.

Με άλλα λόγια, συνεχίζεται η αθλιότητα της αριστερής εκδοχής «εθνικοφροσύνης», με μικρότερο βέβαια θράσος γιατί όπως και να το κάνουμε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τώρα ο διεκπεραιωτής του μνημονίου.

Ακούσαμε επιπλέον το μοτίβο του κοινωνικού λαϊκισμού: η έγκληση του λαού ως το σύνολο των «κάτω» που αντιπαρατίθενται στους «πάνω», στην «ολιγαρχία», στο κεφάλαιο, κλπ. Αρκετά όμως τροποποιημένο. Και πώς θα μπορούσε να είναι αλλιώς δεδομένου ότι όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες διαδηλώνουν, με αυξανόμενη οργή, κατά της κυβέρνησης. ΄

Ετσι, ο συριζέϊκος λόγος άρχισε να κόβει του «κάτω» σε μικρότερες φέτες. Ο

ι «μικρομεσαίοι» αναγορεύονται σε προνομιούχους, και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αυτοσυστηθεί κατ’ αντιδιαστολή, σαν η παράταξη «των φτωχών».

Οι συντάξεις των μεσαίων και των μικρομεσαίων περικόπτονται από την ανάγκη δημοσιονομικής περιστολής ενός μη βιώσιμου ασφαλιστικού συστήματος, για το οποίο ευθύνονται όλα τα μεταπολιτευτικά κόμματα, της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς, όπως επίσης ευθύνεται και η καταστροφική διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015. Για άλλη ια φορά επίσης, η αναγκαστική περιστολή δεν συνοδεύεται από ουσιαστική μεταρρύθμιση του συστήματος. Αλλάζουν όμως οι λέξεις.

Η περαιτέρω φτωχοποίηση των μεσαίων και μικρομεσαίων στρωμάτων αποκαλείται «αναδιανομή», για να χρυσώσει ιδεολογικά το χάπι στην κοινοβουλευτική ομάδα.

Λες και η Ελλάδα έχει κοινωνικό διχασμό μεταξύ μεσαίων και φτωχών στρωμάτων τύπου ΗΠΑ και Βρετανίας, ή ότι μεταξύ Περάματος και Εκάλης δεν υπάρχει το Περιστέρι, η Ν.Σμύρνη, η Δάφνη και η Καισαριανή.

Η εμμονή του κ.Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στα προηγούμενα λαϊκιστικά μοτίβα είναι πλέον αντιφατική και υποσκάπτει την προοπτική της ανάκαμψης από την οποία εξαρτάται η επιβίωση της κυβέρνησης.

Κατά τούτο, είναι ένας λαϊκισμός που χάνει επαφή με την κυβερνητική αποτελεσματικότητα και την ομαλοποίηση της σχέσης της Ελλάδας με την Ευρώπη και τη διεθνή σκηνή. Η εθνικολαϊκιστική δημαγωγία εγκλωβίζει τη χώρα στο καθεστώς κράτους-παρία, την ίδια στιγμή που το μεταναστευτικό παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις.

Στο εσωτερικό πάλι, έχοντας εκ των πραγμάτων στερηθεί την ευκολία του αντιμνημονιακού λόγου, ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί συστηματικά να οξύνει τον διχασμό. Αδυνατώντας να επαναπροσδιορίσει το κομματικό «εμείς», χρειάζεται να κατασκευάζει συνεχώς «εχθρούς». Ενώ οι κοινωνικές ομάδες στοιχίζονται η μία μετά την άλλη κατά της κυβέρνησης, ο κ.Τσίπρας επιμένει σε έναν λαϊκισμό που αδειάζει από λαό.

Τη συνέχεια την ξέρουμε. ΄Όταν ο πραγματικός Λαός βλέπει να αποδιοργανώνεται ο «λαός» που επικαλούνται οι λαϊκιστές, τότε και ο ίδιος αποσύρει τη συναίνεσή του με επιταχυνόμενους ρυθμούς.

Ο κ.Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ κινούνται σε ένα πεδίο όπου η εμμονή στον επιθετικό λαϊκισμό συγκρούεται με την ομαλή εξέλιξη της χώρας.

Αυτή η αντίφαση δίνει μία και μόνη συνισταμένη. Τη στασιμότητα – η οποία μάλιστα στη σημερινή δραματική αστάθεια του ευρωπαϊκού τοπίου μπορεί να μας οδηγήσει και πάλι σε περιπέτειες.

Είναι επίσης πολύ πιθανό να συνεπιφέρει τον διασυρμό της αριστερής παράδοσης και τη διάχυση ενός μαζικού πολιτικού κυνισμού χωρίς προηγούμενο.

Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δυνατότητες να σκεφτεί διαφορετικά τον εαυτό του και να ξεπεράσει τις αντιφάσεις του.

Το πιθανότερο είναι να συνεχίσει, όσο οι εκλογικοί συσχετισμοί του επιτρέπουν, στην ίδια πορεία και να μετακυλήσει το κόστος στη χώρα.

Γ.Βούλγαρης

Κατηγορία Πρωτοσέλιδα

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:05

Ο ΣΥΡΙΖΑίος Βούτσης ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ 100% τον Αντώνη Σαμαρά - Ζούσαμε στις αυταπάτες, κάναμε τέρατα, τα κρύβαμε για να μην μας φτύνουν!

Την παραδοχή ότι η κυβέρνηση φλέρταρε με πολιτικές αυταπάτες έκανε ο Νίκος Βούτσης, που έριξε «φαρμακερά» βέλη στην Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Γιάνη Βαρουφάκη.

«Φλερτάραμε με πολλές αυταπάτες ως απεδείχθησαν, για Κινέζους, για Ρώσους, για Ντράγκι, για το μέτωπο του Νότου που έρχεται αλλά καθυστερημένα», ανέφερε συγκεκριμένα ο πρόεδρος της Βουλής σε συνέντευξη στην «Καθημερινή».

Ο κ. Βούτσης μίλησε με ιδιαίτερα «σκοτεινά» χρώματα και για την προκάτοχό του, για την οποία αναφέρει ότι ενώ στην αρχή συμφωνούσε, έστω και τυπικά με την κυβερνητική γραμμή, μετά το δημοψήφισμα και μέχρι τις εκλογές ακολούθησε ένα δραματικό διάστημα.

«Για 2,5 μήνες γεμάτους η Ζωή έκανε τέρατα και σημεία, είχε απασφαλίσει που λένε... Συνεδριάσεις που κρατούσαν μέχρι το πρωί, bullying, απίστευτα πράγματα που δεν είναι και αυτά γνωστά. Εμείς κάνουμε εκλογές και η Κωνσταντοπούλου μόνη της κάνει Βουλή. Τότε που συγκαλούσε εικοσαμελείς επιτροπές με τρεις ανθρώπων και έκανε συνεντεύξεις Τύπου 5,5 ωρών», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Βούτσης προσθέτοντας ότι «δεν έχουμε δημοσιοποιήσει πολλά πράγματα για να μην φτύνει ο κόσμος την Αριστερά».

Σε ό,τι αφορά τον Γιάνη Βαρουφάκη και τα όσα είπε για Plan Χ, ο κ. Βούτσης σημείωσε «Είναι αδιανόητο να μιλάει κανείς όταν τελειώνει την υπουργική του θητεία και είναι σε πολύ κρίσιμες και απόρρητες θέσεις» και συγκεκριμένα για τα λεγόμενα του κ. Βαρουφάκη για εναλλακτικά σχέδια τόνισε «εμείς που ξέραμε πραγματικά γελάμε και κλαίμε...

Το κάδρο που παρουσιάζει ο Γιάνης δεν είναι το ακριβές αλλά είναι ελκτικό και είναι σίγουρο ότι ο ίδιος το πιστεύει. Περί αυτού πρόκειται».

Τέλος ο κ. Βούτσης δήλωσε βέβαιος ότι και τώρα να γίνουν εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι πάλι πρώτο κόμμα.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ έ;

Καταλαβαίνεις, φαντάζομαι, λοιπόν για πόσο μακάκα σ' έχουν. Κοίτα να τους ξαναδικαιώσεις...

Κατηγορία Πρωτοσέλιδα

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:04

ΒΙΝΤΕΟ-Ξύλο αγροτών με ΣΥΡΙΖΑίους! Πως γλίτωσαν Μάρδας και Φάμελλος!

"Μπαρούτι μυρίζει" πλέον το θέμα των κινητοποιήσεων των αγροτών. Οι μέρες περνούν, τα μπλόκα παραμένουν, οι δράσεις ενάντια στο ασφαλιστικό κλιμακώνονται και λύση δεν έχει βρεθεί. Όλα αυτά κάνουν το σκηνικό να μοιάζει "εκρηκτικό", με την κατάσταση σήμερα να ξεφεύγει. Στα χέρια πιάστηκαν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με αγρότες, κατά την διάρκεια προγραμματισμένης ομιλίας του υφυπουργού Εξωτερικών, Δημήτρη Μάρδα, στη Θεσσαλονίκη.

Ένταση και ξύλο!

Η ένταση που προκλήθηλε νωρίς το μεσημέρι της Κυριακής ήταν μεγάλη. Όλα έγιναν κατά την
διάρκεια προγραμματισμένης ομιλίας του Δημήτρη Μάρδα, καθώς και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ, Σωκράτη Φάμελου στη Νέα Ραιδεστό Θεσσαλονίκης.

Δεκάδες αγρότες που βρέθηκαν στην εκδήλωση διαμαρτύρονταν έντονα για τα νέα ασφαλιστικά μέτρα και ζητούσαν να αποσυρθεί το σχέδιο Κατρούγκαλου και οι όποιες συζηυτήσεις να ξεκινήσουν από μηδενική βάση.

Αποτέλεσμα ήταν να προκληθεί ένταση και να πιαστούν στα χέρια με συγκεντρωμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ!

Κατηγορία Πολιτική

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα, 01 Φεβρουαρίου 2016 01:03

Δήμαρχος Κω: Κανένας δεν δικαιούται να κουνά το δάχτυλο στην Ελλάδα στο προσφυγικό

Σε μία περίοδο πολύ δύσκολη για τη χώρα, κανένας δεν δικαιούται να κουνά το δάχτυλο στην Ελλάδα σε σχέση με την προσφυγική κρίση, και αυτό πρέπει να περάσει προς τα έξω, γιατί η Ελλάδα έχει προσφέρει τα πάντα σε αυτούς τους ανθρώπους τους πρόσφυγες, για να έρχονται τώρα κάποιοι να την εγκαλούν, τη στιγμή που η Ευρώπη δεν έχει έως τώρα συγκεκριμένη στρατηγική στο Προσφυγικό, τονίζει σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ στη Βιέννη, ο δήμαρχος της Κω Γιώργος Κυρίτσης, με την ευκαιρία της πρόσφατης παρουσίας του στη διεθνή διάσκεψη δημάρχων από πόλεις της προσφυγικής διαδρομής, που πραγματοποιήθηκε στην αυστριακή πρωτεύουσα.

Όπως προσθέτει, και από τη διάσκεψη της Βιέννης φάνηκε ότι η Ευρώπη δεν έχει συγκεκριμένη στρατηγική, η ίδια αποφασίζει, για παράδειγμα, την κατανομή προσφύγων, αλλά την αρνούνται

κάποιοι, πρώην ανατολικές χώρες υψώνουν τείχη, καταγγέλλουν την Ελλάδα, κάποιοι της κουνούν το δάχτυλο, κανείς δεν γνωρίζει ποια είναι τελικά η ευρωπαϊκή πολιτική και ποιους δεσμεύει.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο της Κω, αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα, γιατί εάν δεν εφαρμοστούν οι αποφάσεις της ΕΕ υπάρχει φόβος αυτοί οι πρόσφυγες να επιστρέψουν στην Ελλάδα και ο ίδιος δεν ξέρει εάν η χώρα αντέχει να εξυπηρετήσει αυτές τις ανάγκες, καθώς θα είναι κάτι αδιανόητο εάν παραμείνουν στη χώρα 500.000 έως 600.000 άνθρωποι.

Ένα θετικό αποτέλεσμα της διάσκεψης στη Βιέννη είναι ότι υπήρξαν οι επαφές και ανταλλαγές απόψεων μεταξύ των δημάρχων των πόλεων διαφόρων χωρών - όπως από Ελλάδα, Λίβανο, Ιορδανία, Τουρκία και βέβαια από την Αυστρία, που υποδέχεται στο τελευταίο στάδιο τους πρόσφυγες -- οι οποίοι βιώνουν το ίδιο πρόβλημα και οι οποίοι έχουν την ίδια γραμμή αγωνίας ως Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Κατά την άποψή του, πρέπει να υπάρξουν πιέσεις από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δήμων, την ελληνική ΚΕΔΕ, αλλά και την ίδια την ελληνική κυβέρνηση, σε αυτή την περίοδο που η χώρα βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, ώστε να μεταφερθούν πόροι από την ΕΕ στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για να μπορέσει να λειτουργήσει, για να διαχειριστούν απ΄ ευθείας αυτούς τους πόρους οι δήμοι πρώτης υποδοχής και να μπορέσουν και τις υποδομές να βελτιώσουν αλλά και να μεριμνήσουν για τους πρόσφυγες.

Όπως επισημαίνει ο Γιώργος Κυρίτσης στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, η Κως είναι ένας από τους μεγαλύτερους προορισμούς αφίξεων προσφύγων και μεταναστών, αλλά και ο τρίτος τουριστικός προορισμός στην Ελλάδα, με ό, τι αυτό συνεπάγεται.

Το καλοκαίρι του 2015 υπήρξε, όπως σημειώνει, πάρα πολύ δύσκολο, με αφίξεις έως και 10.000 προσφύγων την ημέρα, τη στιγμή που ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 17.000 κατοίκους, δυσκολίες οι οποίες εκφράζονται τώρα στο τουριστικό προϊόν με προβλήματα στις κρατήσεις για το 2016, ενώ υπάρχει μία μεγάλη αγωνία στον κόσμο για το τί θα πρέπει να αναμένεται εφέτος.

Την περίοδο της μεγάλης κρίσης και πριν ακόμη εμφανιστούν οι ΜΚΟ, ο απλός, φτωχός πολίτης της Κω έδινε από το υστέρημά του στους πρόσφυγες για να επιβιώσουν και να ζήσουν, και αυτό είναι πολύ σημαντικό επειδή κατά καιρούς υπήρχαν ισχυρισμοί πως οι πολίτες στην Κω ήθελαν να διαφυλάξουν το οικονομικό συμφέρον τους και δεν σκέφτονταν τον ανθρωπισμό, παρατηρεί.

Ο ίδιος οφείλει, όπως λέει, να το καταγγείλει και να το διαψεύσει, γιατί οι πολίτες της Κω έχουν μάθει διαχρονικά να ζουν με διαφορετικές εθνότητες και διαφορετικές θρησκείες, από τους ελληνιστικούς χρόνους και μετά συνυπήρξαν εκεί Έλληνες Χριστιανοί Ορθόδοξοι και Καθολικοί, Εβραίοι, Μουσουλμάνοι, σε μία κοινωνία αγάπης και αλληλεγγύης, όπως είναι και τώρα, και εξακολουθούν πάντα να βοηθούν, καταλήγει στη συνέντευξή του ο δήμαρχος της Κω.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Κατηγορία Πολιτική

Διαβάστε περισσότερα...